Tag: Anna
-
Anna’s pad
Tijdens de zwangerschap wist ik het al. Deze is anders dan Julia, mijn oudste dochter. Ik had al een beetje ervaring, dus was ik meer voorbereid op wat er zou komen. Dat maakte mij rustig. Vol energie wandelde ik negen maanden rond met Anna in mijn buik. Als een raketje werd ze geboren. Zodra ik…
-
Quarantaine, de tussenstand
Drie weken thuis met drie kinderen en zo goed als zonder man. Dat laatste is op zich positief want het betekent dat de man werk heeft en dat er geld binnenkomt maar het betekent ook dat ik nu juf, moeder, schoonmaker, werknemer, kok en de manager van het hele zooitje ben. Het is wat veel…
-
‘Sorry, ik kom nooit meer terug.’
Ik vond een klein roze briefje met deze tekst op de smalle tafel in de gang bij de voordeur. Een typische uitspraak van een puber, zou je denken. Aan het bibberige handschrift zag ik dat Anna (8) het had geschreven. Ze was anderhalf uur eerder boos en stampvoetend vertrokken naar haar beste vriend Guyon. Ze…
-
Slapstick in de kerk
Om acht uur zat ik op een koude kerkbank in de Hofkerk in Amsterdam-Oost voor de jaarlijkse kerstviering van de Lidwinaschool. Dit jaar extra vroeg omdat Anna met haar klas aan de beurt was om de muzikale invulling te geven aan het gebeuren en ze nog een generale repetitie hielden. Het half uurtje bleek geen…
-
Ze zeggen doe rustig aan, er is tijd genoeg
Ali B. Zijn liedje ‘Terwijl jullie nog bij me zijn’ is behoorlijk populair bij ons in huis. Julia, Anna en Lina zingen mee. Uren die vliegen, de jaren die liegen Ze zeggen doe rustig aan, er is tijd genoeg. Doe rustig aan? Wat voor een persoon zegt dat? Ik heb dat nog nooit iemand horen…
-
De eerste schooldag van mijn laatste dochter
Ze was helemaal klaar met de ‘baby’s’ van de peutergroep. Al weken vroeg ze dagelijks aan de ontbijttafel, ‘Ga ik naar school?’ Nu kon ik eindelijk ‘JA!’ zeggen tegen mijn jongste dochter. Ze is zo blij met dit antwoord. Ze pakt mijn oren vast met haar zachte kleuterhandjes en geeft me een smakzoen op mijn…
-
Ballonnen
Lente. Eindelijk. Na weken van kou, regen en wind schijnt het zonnetje weer. Op een dromerige donderdagmiddag fiets ik met Anna voor- en Lina achterop naar huis. Het is ongeveer tien minuten vanaf de opvanglocatie. Achter mijn rug hoor ik: ‘Oh dennenboom, oh dennenboom, wat zijn je takken wonderschoon.’ Het maakt Lina geen bal uit…
-
Dikke duim
Anna is onze middelste dochter van bijna zeven. Ze heeft vaak het gevoel dat ze iets te kort komt en reageert altijd net even iets krachtiger dan haar grote en kleine zus. ‘JA! MAM! Julia mag altijd langer opblijven dan ik!!! Dat is NIET eerlijk.’ ‘Ik snap dat het zo voelt maar Julia is bijna…