Paasperikelen

Leuk, dacht ik twee maanden geleden. Er is goede vrijdag en dan Pasen. Kunnen we mooi, met het hele gezin, een mega-lang-weekend naar de Veluwe. Lekker in het bos, kinderen in de speeltuin, kan ik weer eens een boek lezen. Mijn moeder woont daar in de buurt, kan ze langskomen op eerste paasdag, en mijn zusjes misschien ook. Juul mag nog wel een vriendinnetje meenemen, relaxed (serieus dat woord dacht ik).

Dus, huisje geboekt bij Landal Heihaas in het pittoreske plaatsje Putten, niet al te groot vakantiepark, lekker overzichtelijk, zwembadje, paar speeltuinen.

Het ging als volgt. Op dinsdagavond startte mijn adrenaline-piek en begon ik met inpakken. Iedereen een tas met spullen en vol=vol. Woensdagavond bedacht ik dat het handig was om ook mijn eigen tas in te pakken en alle boodschappen voor het weekend. Mies-Praktisch.

Ondertussen was duidelijk dat Bart helaas moest werken op goede vrijdag. Ok, eerlijk, dat wist ik natuurlijk allang maar ik hoopte gewoon heel hard dat het anders was. Het was niet anders dus reed ik op donderdagmiddag om drie uur uit school met VIER kinderen naar de Veluwe. Wonder boven wonder omzeilden we de paasdrukte en waren we binnen een uurtje op het nog vrijwel lege park.

Mijn moeder kwam, heel lief, even helpen met bedden opmaken en bracht mega-lekkere pastasaus mee zodat dat onderdeel ook weer afgevinkt kon worden. Vuurtje stoken, wijntje erbij, best goed geregeld.

Ik weet niet goed wat er precies gebeurde, dit lijkt een beetje naïef, maar vrijdagochtend besefte ik dat het woord ‘vakantie’ weer eens alleen in die betekenis voor de kinderen gold.

Om zes uur waren ze wakker én klaar voor het zwembad, wat pas om negen uur open ging. Na een aantal keer het woord STILTE af te vuren in de richting van de kinderslaapkamers (zonder noemenswaardig resultaat) stonden we om zeven uur op voor het ontbijt. Om kwart over negen lagen we (inderdaad) in het zwembad. Rond twaalf uur lunch, gevolgd door een middagdutje en wat gemekker over wie er wel/niet in zijn eentje naar de speeltuin kon. Drie uur ’s middags met de hele bende naar de speeltuin en om half vijf weer in het huisje om zoveel mogelijk chips, koek en wijn (overlevingsstrategie) naar binnen te werken. Half zeven avondeten, douchen en hup iedereen om acht uur naar bed.

Met militaire precisie herhaalde deze operatie zich zaterdag, zondag en maandag. Het leek de beste oplossing om het vol houden. Ondertussen werd ik steeds chagrijniger en vond ik mezelf superstom. Dat ik me niet had gerealiseerd dat ik continu bezig zou zijn met het managen van de kids-club. Dat ik dat hele boek thuis had kunnen laten. Dat ik gesloopt zou zijn voordat Bart zou komen en dat ik niet meer zou kunnen relativeren.

Vervolgens ben ik niet te harden zo bokkig.

‘Als jullie zo door gaan dan pak ik morgen alles weer in en gaan we naar huis!’

‘Nee, natuurlijk komt de paashaas hier niet, dat is gewoon iemand in een pak!’

‘Anna, als je zo zit te krassen op je kleurplaat ga je echt niet winnen hoor’.

Echt. Zo. Kinderachtig. Mies.

Onze lieve vrienden, Nico en Marjolein, hadden een huisje geboekt op hetzelfde park. Zij kwamen met hun twee kinderen op vrijdagavond aan. Net als Bart. Het maakte dat de zon een klein beetje ging schijnen, weliswaar symbolisch en achter de wolken want we hebben hem niet heel veel gezien, maar hij scheen. Voor mij. Ik heb mensen nodig. Mensen om mee te praten, te lachen en te huilen, te hangen in de speeltuin en te mijmeren over het leven. Nico en Marjolein schoven heerlijk in ons dagritme mee. Rond negen uur in het zwembad, enzovoort. Fijn. Overzicht en een beetje rust.

Maandagmiddag was de prijsuitreiking van de kleurwedstrijd.

Anna Daantje Witkamp, eerste prijs.

‘Had je niet verwacht hè Mam?’ zei ze, met opgeheven vinger en een glimlach van oor-tot-oor.

Eerlijk, dat was het laatste wat ik had verwacht maar ik ben supertrots op jou Anna!

Ik had heel graag de kleurplaat met jullie gedeeld maar ik heb geen flauw idee waar het prijswinnende kunstwerk is gebleven.

Ik zet mijn pijlen op Pinksteren. Of, nog beter, de zomervakantie. Het komt goed.