Ja, dat weet je zelf ook wel.
Je wilde het niet vieren. En toen weer wel, en toch niet. Want, wie nodig je uit als je zestig wordt, waar moet je het vieren, wat gaan we eten? Teveel gedoe. Maar nu toch een feestje, zoete inval, spontane actie.
En je hebt alles al hè. Dus wat kan ík je geven? Een verhaal. Over jou. En over mij, want het is mijn blog.
Ik had verkering met je beste vriend Nico. Hij stelde me aan je voor. We zaten in een cafeetje in de Utrechtse straat. Jij vond het stom dat ik rookte.
Je doet een sportopleiding én je rookt. Dat slaat nergens op. Je moet het zelf weten hoor, het maakt mij niet uit maar het klopt gewoon niet wat je doet.
Ik vond je een kletskous, je ratelde en luisterde nauwelijks naar wat ik zei. Ik had steeds het gevoel dat alles wat ik wilde vertellen in tien seconden moest passen anders was je afgeleid.
Die zomer gingen we samen op vakantie. Jij, jouw toenmalige vriendin, Nico en ik. We zaten op een camping vol met gigantische zacht ruisende dennenbomen in Frankrijk, een paar kilometer van de Atlantische kust. Het commentaar over de sigaretten had me geraakt. Vlak voor die vakantie stopte ik ermee. Roken en sporten gingen niet meer samen in mijn hoofd. Op 6 augustus 2001 (mijn verjaardag) rookte ik een heel pakje achter elkaar en drukte de laatste bijna kotsend uit. Ik dacht aan jou. En ik heb er nog vaak aan terug gedacht want ik heb sindsdien niet meer gerookt.
Bedankt.
Lange zwoele zomerdagen lagen we onder een parasolletje in het zand. Koelbox met een bevroren fles water, witte wijn en worst. Veel worst. Jij had een discman mee en ik vroeg welke muziek je luisterde.
Hier, Mies luister, Rufus Wainwright. Eigenlijk ben ik meer fan van zijn vader, Loudon Wainwright. Die heb ik een keer ontmoet, bleek helemaal niet zo’n leuke man te zijn maar de muziek die hij maakt is echt fantastisch. Hij heeft ook nog een zus Martha, ach die hele familie is muzikaal.
Ik luisterde naar Rufus en was meteen verliefd op zijn muziek. Een pianist, singer-songwriter met de stem van een operazanger. Als ik dat album, Poses, nu draai brengen de melodramatische klanken me terug naar dat fijne moment op het strand.
Bedankt.
Je zou gaan vliegen naar Engeland, Southampton, met Jeroen in zijn tweepersoons-kaboutervliegtuig voor een concert van Justin Currie. Je belde mij.
Mies, je moet morgen om tien uur op vliegveld in Lelystad zijn. Ik ben op mijn hoofd gevallen en ik kan niet mee. Ga jij voor me?
Ik vloog, letterlijk en figuurlijk en had een van de meest bijzondere ervaringen uit mijn leven.
Bedankt
Sinds een jaar of drie vieren we in de zomer vakantie met elkaar op een bijzondere plek in Frankrijk. In Aize hebben we het fijn. Wandelen, pizza’s bakken, en experimenteren met cocktails. Mooie gesprekken over het leven ontstaan terwijl we in hangmatten liggen en genieten van het weidse uitzicht.
Bedankt
In mei zat ik thuis met een hernia, bewegen was het recept. Je sleepte me mee en we liepen, een paar uur, door het Flevopark, de straten van de Indische buurt en we lunchten in het Oosterpark. Je praatte, natuurlijk praatte je, maar je stelde ook vragen, én je luisterde.
Bedankt. Het is heel fijn om jou als vriend in mijn leven te hebben.
Reacties
8 reacties op “Zestig, vriend”
Een mooier cadeau heeft deze zestigjarige vast niet gekregen! Bundelen die verhalen!! ???
Dankjewel! Ik zoek nog een uitgever…. 🙂
Prachtig verhaal Mies en wat komt die man me prettig bekend voor.
Een muziekje erbij en je hebt een ontroerende song.
Dankjewel Aad! Het klopt dat je die man kent. liefs! X
Mooi verhaal weer Mies!
?
Dankjewel!
Dankbaar en lief. Mooi beschreven weer. X
Dankjewel, dat is fijn om te lezen. 🙂