Sinterwie?

Meestal begint het spektakel al in september, zodra er pepernoten, chocoladeletters en speculaaskoekjes bij de bakker liggen.

Ze maken driftig verlanglijstjes met hun grootste wensen. Anna kleurt met een waterdichte stift cirkels, in de duimdikke folder van Intertoys, rond de afbeeldingen van het speelgoed van haar dromen. Lina zet cirkels rond AL het speelgoed. Julia leidt het in goede banen. Ze neemt haar taak als lid van De geheime club van Sinterklaas uiterst serieus en zingt het hardst Hoor de wind waait, door de bomen.

De dag na het jaarlijkse lampionnen-snoep-bedel-evenement start het Sinterklaasjournaal waarvan de dames geen aflevering willen missen. Wat volgt zijn discussies over hoe Piet binnenkomt, of het paard ook van mandarijnen houdt en hoe oud Sinterklaas is.

Deze vragen schrijft Anna op een gekleurd stuk papier met de aanhef: ‘Leife Sint.’ Waarbij wij ons een moment afvragen of ze leipe of lieve bedoeld, lachen om het eerste en hopen op het laatste.

De volgende dag volgt antwoord van de goedheiligman en Anna vertelt haar klasgenoten dat Sint heel oud is maar wel jong van geest.

Dit jaar is het stiller dan anders. We gingen niet naar de intocht in Amsterdam. Om eerlijk te zijn vond ik het te spannend en te vermoeiend. Ik had geen zin in mogelijke confrontaties tussen kamp-zwart en kamp-wit. Achteraf bleek er geen onvertogen woord te zijn gevallen. De discussie vind blijkbaar vooral in de provincie plaats.

Mijn kinderen lijken steeds minder geboeid door het hele gebeuren. Ze hebben vier keer hun schoen gezet waarbij ik drie keer halverwege de volgende ochtend eens voorzichtig vroeg of er ook iets in zat.

Een laconiek, Oh even kijken, gevolgd door: ja, een brief, pepernoten en een cadeautje. Leuk.

Afgelopen zaterdag vierden we pakjesavond. Oma’s, opa’s, tantes en ooms hadden de rol van Sint serieus genomen met als resultaat een flinke berg cadeautjes en ontroerende gedichten.

Neef Cody is zichtbaar knetterblij met elk pakje waar zijn naam op staat. Hij stuitert door de stapel als was het een ballenbak. Julia, Anna en Lina hangen op de bank alsof ze de afgelopen vierentwintig uur naar iets op NetFlix hebben gekeken.

Dertig bruine bolletjes een pan soep en een vuilniszak met inpakpapier later is het stil in huis. Zo, zegt Anna, met een diepe zucht, we mogen nog één keer een schoen zetten en dan gaat hij weer naar Spanje. 

Een stinkende pubersneaker, een afgetrapte tennisschoen en een kleuterlaars. Ze staan een beetje triestig bij de voordeur op het smoezelige kleed. Een appeltje ligt er verloren bij. Een Sinterklaas Kapoentje en een Dag Sinterklaasje klinken matig enthousiast.

Als de schoencadeautjes zijn uitgepakt zegt Anna:

Gaan we morgen een Kerstboom kopen mam?

Ja, morgen kopen we een kerstboom.