Tumult, ophef, consternatie, het kikkerlandje in rep en roer vanwege het verbannen van het kinder-cowboy-en-indianenfeest bij muziekgebouw TivoliVredenburg.
Toen ik een jaar of negen was woonden wij in Duitsland, voor mijn vaders werk. Hij was beroepsmilitair in de legerplaats Seedorf. De meeste kinderen van soldaten hadden zich gevestigd in de Nederlandse wijk. Wij woonden met een paar andere Nederlandse gezinnen tussen de Duitsers. Mijn moeder had geloof ik niet zoveel met het expat-gebeuren van de Hollanders. Ze sprak de Duitse taal vloeiend en vond het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.
Aan de rand van het stadje was een gigantisch weiland. Zo groot als twee voetbalvelden. Het lag in een kom, een soort krater, alsof er ooit een inslag was geweest van een meteoriet. Het terrein lag er een tijdje verwaarloosd bij, er groeide mos, gras en bloemetjes. Vervolgens had iemand bedacht het vol te prakken met speeltoestellen, allemaal van hout. Schommel, piratenschip, wip, boomhuis en een heus survival-parcours. Alles waar je als kind van droomt en dan op zo’n prachtige plek midden in de natuur.
Het heette: ‘Het Indianendorp’. Ik kan me niet meer herinneren of dat officieel zo was, of dat er een bordje stond met die naam, of dat wij dat zelf bedacht hadden. Maar op die plek, dáár gebeurde het. Hordes kinderen, Duits, Nederlands, we waren daar samen, ieder vrij moment. Het Indianendorp leende zich uitstekend voor massale speelpartijen. Verstoppertje met dertig kinderen is magisch. Net als levend-stratego, piraten, prinsessen, cowboys en indianen.
Ik ben zo benieuwd naar de uitvoering van het feest, met als thema het Wilde Westen, in TivoliVredenburg. Hoe gaat dat? De kinder-cowboys (te paard) sluiten de kinder-indianen in op het podium en vervolgens op in de kleedkamer. De kinder-indianen stoken een kampvuurtje, door rooksignalen gaat het brandalarm af en kunnen ze ontsnappen.
Dat mag dus niet meer. Het bericht meldde dat het kinderfeest niet in goede aarde viel bij een linkse-actiegroep en een anti-zwarte-piet-activiste. Natuurlijk komt het hele land in opstand als zoiets bekend wordt. Als de wijziging in de programmering op een andere manier gecommuniceerd was had er geen haan naar gekraaid.
Ze hadden bijvoorbeeld kunnen zeggen dat het evenement aan vernieuwing toe was omdat er tegenwoordig meer vraag is naar iets met eenhoorns, Pokémon of Harry Potter. Dat kan prima zonder de woorden ‘cowboys en indianen’. Helaas is de pijl al afgeschoten en is er geen weg meer terug.
Misschien is Hiawatha, de kleine indiaan uit de Donald Duck, ook op die manier langzaam aan het verdwijnen. Gewoon, geen aandacht meer aan geven, heel af en toe nog twee pagina’s in het vakantieboek, dan dooft het wel uit.
Als er rooksignalen zichtbaar zijn is er altijd ergens vuur en dan is er meestal een klein groepje mensen die dat fanatiek aanwakkert waardoor een heel land in brand komt te staan.
Reacties
Eén reactie op “Rooksignalen”
Geweldige herinneringen ! Dat gun ik ook de kinderen in Utrecht/zonder gezeur van negatievelingen . Rollenspel draagt bij aan opvoeding en bewustwording.