Loslaten, ben je gek geworden?

‘Uit angst voor de dood van het kind, ontnemen wij hem vaak het leven.’ Janusz Korczak.

Ik las het ergens, het zette me aan het denken. Hoe bang ben ik eigenlijk dat mijn kind iets overkomt? En hoe ga ik daar mee om? Hoe zorg ik ervoor dat ze vertrouwen heeft in zichzelf en dat ze dingen kan ontdekken in haar leven op een redelijk veilige manier? Tja, het leven blijft vol risico’s, je kunt niet alles voorkomen. Er zal heus eens iets anders gaan dan gepland. Durf ik dat een beetje los te laten?

Julia is al vrij zelfstandig. Sinds dit schooljaar (groep zeven) zijn we gestopt met naschoolse opvang. Ze vond er niks meer aan. Veel fijner om een beetje thuis te hangen met een vriendin of lekker ergens buiten spelen. We hebben afgesproken dat ze belt of een appje stuurt en dat doet ze. Ik denk vooral uit angst, dat als ze het niet doet ze weer naar de opvang moet, maar ze doet het wel.

Ze is dus vlot op zoek naar vrijheid. Daarnaast vind ze het onderwerp ‘jongens’ mega-interessant. Zo is ze al vier jaar verliefd op een jongen uit haar klas, Robin. Ze heeft er alles aan gedaan om verkering met hem te krijgen. Hij wil dat niet maar wil wel vrienden zijn met Julia. Robin is supercool, hij is by-far de beste voetballer van de hele school, speelt gitaar, heeft drie moeders en een vader. (Aldus Julia)

Een paar weken geleden, op een zaterdagmiddag, kreeg ik een kans om te ontdekken hoe goed ik kon omgaan met ‘loslaten’.

Julia:
‘Mam, mag ik morgen met Robin naar de bioscoop?’

Stemmetje in mijn hoofd:
‘No-way, alleen met een jongen naar de film. BEN JE GEK GEWORDEN?!

Ik zei:
‘Oh, leuk, hoe ga je dat doen?’

Julia:
‘Ik ga even kijken welke films er draaien, welke ik leuk vind en die app ik naar Robin en dan mag hij kiezen. Het is in Pathé Arena. Ik ga geen verkering vragen hoor, we gaan gewoon als vrienden.’

Stemmetje in mijn hoofd:
‘Wat? Pathé Arena? In de Bijlmer? BEN JE GEK GEWORDEN?!’

Ik zei: 
‘Oh, oké leuk.’

En een uurtje later:

‘Welke film wordt het? Zal ik de kaartjes even printen? Wat heb je afgesproken met Robin voor morgen?’

Julia:
‘Robin is bij zijn andere moeder, ik weet niet precies waar ze woont dus we hebben om kwart over negen voor de HEMA afgesproken. Ik moet mijn ov-kaart mee want we gaan met de metro naar station Arena. De film begint om half twaalf. We gaan wel vroeg want je weet nooit of we verdwalen ofzo.’

Stemmetje in mijn hoofd:
‘Verdwalen, verdwalen? Ga er achteraan, zodra ze weg is spring je op de fiets en kijk of ze veilig in de bioscoop belanden. Stress. Kortsluiting. HELP, wat moet ik doen? Ik ga, ik ga.. ik doe iets in haar eten zodat ze (een heel klein beetje) ziek wordt en dan kan het niet doorgaan. NEE MIES DAT KAN ECHT NIET, BEN JE GEK GEWORDEN?!’

Ik probeerde ondertussen zo relaxed mogelijk te blijven want ik wilde haar eerste echte date met Robin natuurlijk zo soepel mogelijk laten verlopen en niet meteen die loserige-zeur-moeder uithangen. Maar het viel niet mee, ik zag al helemaal voor me dat ze met z’n tweeën daar in Amsterdam Zuidoost naast het voetbalstadion van Ajax tussen de hooligans terecht kwamen. Ik heb nog even gecheckt of er voetbal was, dan had ik het oh-dat-is-veel-te-druk argument kunnen aanvoeren. Helaas, de wedstrijd Ajax-Heracles begon pas aan het eind van de middag. Ik moest iets anders bedenken.

Ik zei:
‘Goed geregeld Joep, bel je papa dan even als jullie voor de bioscoop staan?’

En zo ging het. Mijn oudste kind voor het eerst op een mooie zondagmorgen naar de bioscoop met Robin. Rond half twee was ze weer thuis. De film (Trolls) was niet helemaal wat ze verwacht hadden. Het was wel heel gezellig geweest. Oja, ze hadden voor dertien euro snoep gekocht. Een aandachtspuntje. Robin was de volgende dag ziek. Ik weet niet of het door het snoep kwam of, ach je kunt ook gewoon een keer ziek worden natuurlijk.

Ik was zo opgelucht dat het goed was gegaan. Ik had het vertrouwen, dat zij dit kon, ook wel van tevoren maar ik dacht, laat dit nou goed gaan voor het vertrouwen van de volgende keer. En wat kan er mis gaan? Daar durf ik helemaal niet aan te denken. Van alles natuurlijk binnen de straal van twee kilometer waar dit zich afspeelde. Ik ben blij dat het goed is gegaan. Als dertien euro snoep de grootste schade is van dit moment heb ik weinig om over te klagen.

Het hele ‘vriendjes verhaal’ had nog een klein staartje. De week na het bioscoopavontuur was de jaarlijkse schooldisco voor groep zes, zeven en acht. De halve klas heeft nu ‘verkering’. Julia ook. Niet met Robin want die wil alleen vrienden zijn. Sorry, ik mag niet verklappen met wie. Zijn moeder weet het nog niet en dat zou niet eerlijk zijn.

‘DAT KUN JE NIET MAKEN MAM! BEN JE GEK GEWORDEN?!’


Geplaatst

door

Reacties

Eén reactie op “Loslaten, ben je gek geworden?”

  1. Jack avatar

    Wow, this post iѕ good, my younger ѕister is analyzing these kinds of tҺings, thus I am going too tеll
    her.