Leeftijd is een getal

Je wordt te oud. We worden allemaal te oud. Ik ook. Vroeger gingen we dood als we ergens tussen de veertig en de vijftig waren. Nu moeten we doormodderen tot we in de tachtig of negentig zijn. En hopen dat je gezond blijft. Wat bijna onmogelijk is want we zijn helemaal niet gebouwd op al die extra jaren.

‘Maar Mies! Je zou toch weer leuke verhalen schrijven?!’

Jaja, ik heb niet gezegd dat het alleen maar leuk zou zijn.

Het viel me op toen ik begin mei mijn doos met zomerkleding uit de kelder trok. Mijn katoenen broek zat, anders. Ik kreeg hem nauwelijks over mijn heupen en mijn taille bleek meer ruimte nodig te hebben dan ik me herinnerde waardoor ik met moeite mijn knoop dicht kreeg. Toen ik mezelf in de spiegel bekeek zag ik dat er zachte rolletjes boven de broekrand uitstaken. Snel weer uitgetrokken en op de weegschaal gaan staan. Drie kilo te zwaar. Getver, dat wordt even geen chips en snoep.

Mijn moeder roept al jaren: ‘Wacht maar tot je vijftig bent!’ Ze was zelf de eerste helft van haar leven net zo slank als ik maar blijkbaar is er een keihard omslagpunt. Ik stel het me zo voor dat ik op een dag, in het jaar dat ik die leeftijd bereik, wakker word, in de spiegel kijk en dat ik dan mijn moeder zie. Ik hoop het niet. Ze is een lieverd maar ik blijf liever mezelf. Ik zie trouwens ook aan mijn iets oudere vriendinnen wat me staat te wachten. Slappere huid, rimpels en dunner haar. De natuur doet er alles aan om jouw plek te verdrijven voor de jongere generatie.

Maar natuur! Ik ben nog niet klaar, ik wil nog van alles doen! ‘Ja dan moet je opschieten.’ Hoor ik de natuur denken. Daar helpt ze me aan herinneren als ik zwetend wakker word om twee uur ’s nachts en vervolgens tot vier uur klaarwakker naar het plafond lig te staren. Dan realiseer ik me dat ik op de helft ben. Ongeveer. Tenzij er onverwacht iets tussenkomt. Dat kan, daar heb ik alleen totaal geen zin in om over na te denken dus ik hou het op de helft. In het midden van de wipwap. Er was iets en er komt iets en wat er was weet ik en wat er komt nog niet. Leeftijd is maar een getal. Ik voel me achtentwintig.

Geen chips eten helpt trouwens! Ik krijg mijn broek weer soepel over mijn kont.

En ik ben benieuwd lieve lezer, hoe oud ben jij? En hoe oud voel jij je?


Geplaatst

door

Tags:

Reacties

8 reacties op “Leeftijd is een getal”

  1. Moeders avatar
    Moeders

    Ik ben bijna 75. Sinds 31 januari 2020 rook ik niet meer, na ongeveer 50 jaar. Ik ben 8 kilo aangekomen. Ik heb een atrofische huid en meer rimpels dan een olifant. Maar mijn BMI is niets mis mee . Mijn kleindochters, jullie dochters , zeiden een paar jaar terug: “je bent onze jongste oma, maar je ziet er het oudste uit. Wel als een echte oma.” Daar moet ik het mee doen. Ik maak me er niet druk meer om. Echte schoonheid zit van binnen. Een mens is meer dan zijn/haar/het uiterlijk. Dit alles neemt niet weg dat jezelf een beetje onderhouden heel goed is. Zolang je er maar niet sacherijnig van wordt. Af en toe chips bij je wijntje, gewoon doen!
    Je ziet er fantastisch uit ! En je schrijft nog steeds heerlijk! ❤️
    van je schoonmoeder

    1. WitMic avatar

      Haha, oh die (h)eerlijke teksten van die kinderen. Ik ga inderdaad maar eens even een wijntje inschenken, dat mag dan wel na drie weken geen chips.

      1. Moeders avatar
        Moeders

        Proost !

  2. Agaath Witkamp avatar

    Ik moet even denken wat ik nu ga schrijven, want ik voel juist nu niet fijn. Ik weet niet wat er met me is. Heel moe en op het ogenblik ook heel vergeetachtig. En dat laatste is het ergste. Ik hoop heel erg dat het vanavond of morgen weer wat beter zal gaan.
    Ik kijk nu naar buiten waar de zon zo heerlijk schijnt en alles in de tuin zo mooi is.
    Misschien gaat het beter als ik vannacht goed kan slapen, want morgen wordt ik weer opgehaald door een quiltvriendin. Dan kom ik weer in een heel andere wereld in Wassenaar..

    1. WitMic avatar

      Lieve Agaath, dat is niet leuk als je je zo voelt. Hopelijk slaap je goed en heb je morgen een fijne dag in Wassenaar. Veel liefs!

      1. Agaath Witkamp avatar

        Dank je wel voor je lieve woorden.
        Ik voel me vandaag gelukkig weer wat beter. Het was fijn om weer een paar uurtjes in Wassenaar te zijn. Dat heeft me zeker geholpen. Gezellig kletsen met de andere “meisjes” van tussen de 70 en 80 jaar en intussen quilten.

  3. Omaromama avatar
    Omaromama

    Leuk Michèle !

    Ik lijk ook op mijn moeder ! Nooit gewild , maar onvermijdelijk !

    Als ik terugkijk nog niet zo gek. Ze werd 90 , goeie huid , leuke kleding , verzorgd, humor, belangstelling voor kinderen en kleinkinderen, opgewekt.
    Ik hoop dat ik ook zo “ ouder “ wordt. De “ genen “ hebben we geërfd ! Dat zie ik in mijn kinderen en kleinkinderen.

    Niks mis mee als je op je moeder lijkt !
    Schoonheid zit van binnen !

    Liefs van Omaromama

    1. WitMic avatar

      Dankjewel mam, ik hoop dat je ook 90 wordt, net als oma. X