Sint was op school en op de crèche geweest, pietendiploma’s waren behaald en werden ingelijst. Op zondagochtend, vier december, zongen we ‘De zak van Sinterklaas’, we aten pompoensoep en een broodje, pakten cadeautjes uit en het was echt heel gezellig met twee opa’s en een oma. Ik had het bijna niet mooier kunnen bedenken.
Tegen enen was iedereen vertrokken en besloot Bart een kerstboom te scoren. Ik zette mijn favoriete spotify-kerst-playlist op en drapeerde de lichtjes in de Nordman, die volgens verschillende bronnen geen naalden verliest maar dat in de praktijk toch doet.
Terwijl Bart met Lina nog even een biedermeier stoel ophaalde in Amsterdam-West voor zijn schoonmoeder hing ik met Julia en Anna de slingers en de ballen aan de takken.
Best veel voor één dag dacht ik ’s avonds.
Ondertussen was namelijk ook het jaarlijkse waar-en-hoe-vieren-we-kerst-ritueel gestart. Al ver voordat de stoomboot arriveerde was er een whatsapp groepje ontstaan tussen mijn zusjes, mijn moeder en ik. De datum is het enige punt dat ieder jaar vaststaat als een huis. Kerstavond, vierentwintig december. Over al het andere gaan we in diep overleg.
Als eerste kwam de locatie vraag. Zus Evelyn heeft een klein appartement, zus Monique een riante eengezinswoning, mijn moeder een groot appartement en wij hebben hier ook een aardige oppervlakte met niet te missen uitzicht. Ik heb een praktische familie die hele praktische argumenten aandraagt. Om verdere, onnodig lastige discussies te vermijden (Kerstavond moet tenslotte nog gevierd worden) noem ik even geen namen. De één wil graag op locatie X omdat de volgende dag in de buurt op locatie Y een volgend kerstgebeuren staat te wachten. De ander wil graag op locatie XX omdat het anders wel een hele lange reis wordt om ’s nachts weer terug te rijden. De volgende wil graag op locatie XXX omdat er nog gewerkt wordt op de vierentwintigste en het dan wel fijn is om op kerstavond in plaats van kerstnacht te arriveren. Na veel vijven en zessen komt het verlossende woord van Evelyn via de inmiddels door haar opgestarte lootjestrekken.nl chatbox. We vieren het bij mama.
Evelyn, de beste secretaresse die ik ken, regelt het superstrak en zorgt dat we er allemaal met onze aandacht bij blijven. Als iedereen zijn lootje digitaal heeft ingeleverd (na twee herinneringsmails) wordt er getrokken. Er volgen nog wat verzoeken her en der om verlanglijstjes in te vullen en dan wordt lootjestrekken.nl weer even rustig.
Ik zou graag nog een beeld schetsen van alle cadeauwensen maar ik ontdekte zojuist dat de ‘organisator’ heeft ingesteld dat de verlanglijstjes niet zichtbaar zijn voor de groep. Nou verwacht ik niet dat er hele spannende dingen instaan, waarschijnlijk sokken, boeken en douchegel maar dit is wel een aanslag op mijn nieuwsgierigheid. Ik kan alleen het lijstje zien van degene die ik heb getrokken. Hmm.
Het volgende item dient zich aan. Wat gaan we eten? Sowieso veel te veel. Omdat we niet willen dat er te weinig is en omdat we ook niets willen weggooien (want dat is zonde) zit iedereen nog een week lang kliekjes weg te werken. Dit deel van het overleg ziet er elk jaar uit als een invuloefening met wisselende gerechten, behalve de stoofpeertjes, die zijn vast onderdeel van het menu.
Wie wil … maken?
Ik lust geen…
Ik maak … maak jij dan…. ?
Nee … lust X niet. En ….lust Y niet.
Maak jij dat lekkere toetje met….?
Afijn. Iemand doet nog een poging om alles bij de traiteur te halen en dan wordt besloten wie wat maakt want zelf maken levert uiteindelijk het beste kerstgevoel op. Mama maakt de heerlijkste stoofpeertjes, Monique het lekkerste toetje, Evelyn de fijnste salade en ik maak het vlees, want dat schijn ik gezegd te hebben. Ja, ik zei iets over lamskoteletjes en toen zei iemand dat niemand, of minstens twee mensen, dat niet lustten en nu doe ik het vlees maar geen lam dus het zal wel kip worden of misschien wel vega dit jaar. Ok.
Dan denk je dat we klaar zijn maar dan ken je mijn moeder niet. Die voegt nog even een vierde gang toe, of eigenlijk een eerste gang met extra’s, tomatencrèmesoep, én ‘pomme duchesse’ én rozemarijn-aardappelen én brood én komkommer én kerstomaatjes (voor de kleinkinderen) plus alles wat ze niet meldt maar waarvan ik zeker weet dat het er ook zal zijn. Denk aan chocola, koekjes en taart (ze heeft altijd taart!) voor bij de koffie. Ik sla de inhoud van de ontbijttafel voor het gemak maar even over.
Misschien lijkt dit hele verhaal een beetje gedoe of geneuzel maar ik ben blij. Ja, superblij en dankbaar dat ik een (te) gekke familie heb om Kerstmis mee te vieren en daar ga ik dit jaar maar eens extra van genieten.
Van Sint naar Kerst
Geplaatst
door
Tags: