Het was alsof ik een visum moest aanvragen voor een houseparty in Noord-Korea. Oma’s ingeschakeld om op de kinderen te passen, vriend Joost staat stand-by, overzicht gemaakt met adressen, schooltijden en telefoonnummers. Mails gestuurd naar juffen en naschoolse opvang.
De dag voor we naar Frankrijk vertrekken check ik alles nog een keer en ik zie op de kalender dat ik me ongelofelijk heb vergist. De studiedag op de basisschool, een vrije dag voor de kinderen, is niet op maandag 9 maart maar op donderdag 9 april.
Ik kan twee dingen doen, liegen en Anna en Lina ziek melden op maandag als ze bij oma in Leiderdorp zijn, of eerlijk zeggen dat ik me domweg heb vergist en hopen dat ik geen boete krijg van de onderwijsinspectie.
U kent mij, ik doe het laatste. Als ik Lina ophaal vertel ik het Juf Rood en ze reageert superlief. ’Ach, maak je geen zorgen, dat is echt geen probleem, kan gebeuren. Lina kan heus een dagje missen.’ Of ik het wel even wil melden aan juf Groen. Ik vraag Lina even te wachten op het schoolplein omdat ik in gesprek moet met juf Groen.
‘Juf Groen is geen juf’ zegt Lina. ‘Iedereen noemt haar zo maar ze heeft geen klas.’
Als ik mijn blunder aan juf Groen vertel kijkt ze me ongeduldig aan. Ze fronst een klein beetje haar wenkbrauwen en ze perst haar lippen samen waardoor ik langzaam de indruk krijg dat dit niet zo soepel zal gaan als juf Rood heeft voorspeld.
‘Dat kan zomaar niet. Je mag je kinderen niet ongeoorloofd thuishouden.’
Dat begrijp ik, u kent mij, daarom probeer ik het uit te leggen en in overleg tot overeenstemming te komen. Ik verwijs nog naar juf Rood die zei dat het geen probleem was. Dat zorgt ervoor dat de wenkbrauwen van juf Groen de lucht ingaan.
‘Juf Rood mag dat helemaal niet zeggen. Zij gaat daar niet over. We moeten dit officieel melden aan de onderwijsinspectie.’
Shit, dat was precies het woord dat ik wilde vermijden.
Vervolgens zegt ze: ‘Jouw andere dochter, Anna, die zit toch bij juf Blauw?’ Het is geen vraag want ze zegt er direct achteraan ‘Die is een stuk strenger dan juf Rood.’
Ik weet niet hoe ik moet reageren. Ze bedoelt het niet onaardig, ze moet gewoon het protocol volgen. Het komt gewoon heel slecht uit en ik baal zó dat ik niet goed heb opgelet. Onze kinderen zijn zelden ziek, we brengen ze altijd op tijd op school en ze hebben nog nooit een dag ongeoorloofd gemist. Dit zijn geen argumenten die de onderwijsinspectie een kont interesseert maar het voelt bizar oneerlijk.
‘Stuur maar een mail naar directeur Roze, dan kan hij beslissen wat er moet gebeuren.’
Ik knik. Ik dacht dit met een eerlijk gesprek op te lossen en ineens wordt het hoofd van de school erbij gehaald. Mijn maag voelt alsof de gebakken eieren van mijn lunch even komen meepraten.
‘Kort gesprek,’ zegt Lina.
We fietsen naar Anna, die zit op de andere locatie, onderweg denk ik na over wat ik zal doen. Een mail naar de directeur? Ik besluit gewoon met juf Blauw te praten, ik wacht tot de kinderen uit haar klas zijn opgehaald, vraag Anna en Lina even te wachten en stap voorzichtig naar voren.
Inmiddels zit het hele verhaal me zo hoog dat ik er pijn in mijn buik van heb en niet meer uit mijn woorden kan komen. Stotterend komt het eruit. ‘We gaan skiën, zonder de kinderen, wat natuurlijk heel leuk is, maar, ik heb iets heel doms gedaan, ik heb de verkeerde datum in mijn agenda gezet, het is geen studiedag en ik dacht van wel en nu zijn de kinderen bij oma en kunnen ze niet naar school.’
De tranen stromen inmiddels over mijn wangen, de hele organisatie van de afgelopen weken komt er in de vorm van water uit. Alles zo goed geregeld, blijk ik toch iets gemist te hebben.
Juf Blauw vraagt of ik even ergens apart wil zitten met haar. Ik zie dat er een hoop vaders en moeders nieuwsgierig staan te kijken naar de scene waar ik in zit.
Het kan me niet schelen wie er kijkt. We blijven staan, ik praat verder en juf Blauw luistert. Ze knikt en pakt mijn schouder vast. Als ik uitgehuild ben zegt ze: ‘het gaat sowieso goed komen. We gaan even naar adjunct-directeur Geel, dan leggen we het uit en we vullen een formulier in.’
En zo gaat het. Adjunct Geel tekent het door mij ingevulde formulier waarop ik heb ingevuld dat Anna en Lina maandag 9 maart niet aanwezig zullen zijn. Reden: Vergissing studiedag.
De vakantie kan beginnen.