Ik ben blij dat ze weer naar school zijn.
Twee weken kerstvakantie. Het leek zo leuk, ik had er superveel zin in, gezellig met de meiden allemaal leuke dingen doen. Bart zou het dit jaar anders doen dan vorig jaar en minstens een week vrij zijn.
Tja.
De dagen na Kerst hulde het flatgebouw waar we wonen zich in een dikke mist. Koud, nat, beklemmend. Het voelde alsof we op een schip zaten met nergens land in zicht.
De mist bleek een voorteken van depressie en misere. Bart moest gewoon werken. Nou ja, gewoon?! Ik geloof dat hij honderdtwintig uur heeft gewerkt in twee weken. Mijn allerliefste video-editor monteerde ‘Puur Geluk’. Een soort all-you-need-is-love achtig programma wat zijn hoogtepunten kent met Kerst en oud en nieuw. Leuk maar ik werd er niet warm van.
Ik was namelijk thuis aan de beurt. Drie kinderen. JA ik wilde ze zelf, JA ze zijn superlief, JA ik wil ze ook wel eens achter het behang plakken. Dat laatste was nu het geval. Twee tegelijk gaat prima. Julia kan heel lief met Anna spelen, Lina kan goed samen met Julia, Anna en Lina gaat ook wel even maar alle drie is echt een drama. Lina wil overal bij zijn en MEEDOEN! Als er geverfd wordt verft Lina overal behalve op het papier. De tafel, de stoel, de beer, Julia en Anna. Die laatste twee zijn het wel eens zat en dan kan het behoorlijk fysiek worden ook al zijn het meisjes.
Ik kan eindeloos aanvullen maar dit zijn de meest voorkomende onderwerpen die van toepassing waren op de:
|
Lina slaat me
|
Julia schopt me | Lina duwt me |
|
Anna knijpt me
|
Lina trekt aan mijn haar
|
Anna bijt me
|
|
Julia gooit met Lina (grapje, dat doet ze niet hoor)
|
Anna speelt vals | Julia pakt mijn speelgoed af |
Tot overmaat van ramp krijgt Julia een soort kriebelhoest die overgaat in uitputtende hoestbuien de hele dag door. En, zoals dat gaat, slaat het over op Anna, Lina en mij waardoor de buren waarschijnlijk denken dat we een zeehondencrèche zijn begonnen. Alleen Bart lijkt immuun, wat ik dan weer niet zo gek vind want hij is aan het werk.
Oud en nieuw was, hoe verrassend, mistig. Na twee jaar op desbetreffende avond met z’n vijven van het spetterende vuurwerk te hebben genoten leek het leuk om met wat vrienden ervan te genieten. Het uitzicht is tenslotte onbetaalbaar en dat kun je maar beter delen met lieve mensen om je heen. Vrienden die zich erg verheugden keken toch enigszins teleurgesteld naar de ondoorzichtige witte wolk die niet leek te wijken voor welk geluid dan ook. Voorzichtig wat champagne en de lekkerste oliebollen, dat dan weer wel.
Poeh hé. Uitgeklaagd? Half januari inmiddels en de mist lijkt opgetrokken.
En? Gebeurt er ook nog iets leuks?
Ja hoor!
- De nieuwjaarsborrel was erg gezellig. Met familie, vrienden, leuke mensen, uitzicht, en nog meer champagne (dat blijft een fijn drankje).
- Het wordt weer langer licht.
- Mijn liefje ontvoerde me naar Rotterdam voor een etentje en een concert van Rufus Wainwright.
- De bootcamp-training start zondag 22 januari na een paar weken winterstop.
- Ik heb een nieuwe baan bij denktank Garage2020 met uitzicht op het olympisch stadion.