Look I’m standing naked before you, don’t you want more than my sex?

De eerste regels van het nummer dat ik afgelopen vrijdag zong bij de workshop ’Tijd voor jouw Lied.’ Een verdieping op de training ‘Lijflied’ waardoor ik eind 2018 na een flinke dip weer rechtop ging lopen.

Het uitgangspunt is dat je een lied kiest om te zingen waarbij je opdrachten krijgt om het nummer dichter bij jezelf te brengen. Persoonlijke ontwikkeling met ‘zang’ als middel.

Aan het begin van de ochtend zitten we in een kring, vier deelnemers, twee coaches, om even af te stemmen wie wie is en met welk doel je hier zit. Voor mij is het helder, het doel, of liever gezegd het verlangen, is dat ik mezelf serieuzer wil nemen. Iets wat ik al jaren probeer, wat soms lukt en vaak niet.

‘Leather’, het nummer dat ik ga zingen, een lied van zangeres Tori Amos, staat symbool voor een van de stemmetjes in mijn hoofd. Het gevoel niets waard te zijn en dat wát ik doe nooit goed genoeg is. Allerlei negatieve, oordelende gedachten die ik maar moeilijk uit kan zetten. Ik weet dat ze niet reëel zijn maar dat wil nog niet zeggen dat het dan eenvoudig op te lossen is.

Op een slechte dag denk ik dat mensen mij alleen maar leuk vinden omdat ik me makkelijk aanpas in een gezelschap en prettig ben in de omgang. Ik zie er leuk uit maar daar heb je het dan wel mee gehad.

Ik voeg niet heel veel toe.

Op een goede dag geloof ik in mezelf en weet ik dat ik een creatieve gesprekspartner ben, mooie teksten kan schrijven, veel ervaring en kennis heb over leren & ontwikkelen en realiseer ik me dat steeds meer mensen me vragen om ze te coachen bij hun persoonlijke ontwikkeling.

Ik voeg wel iets toe.

De andere deelnemers hebben vergelijkbare thema’s. Iets uit het verleden dat nog geen plek heeft of iets van nu wat ze in de toekomst anders zouden willen. Voor mij ligt er ook nog de wens om vrijuit te zingen en daarbij een angst die ik wil overwinnen. Ik weet dat ik kan zingen maar ik durf het niet. Zodra ik met een microfoon in mijn hand op de planken sta gaat mijn hartslag omhoog, mijn handen trillen en mijn stem slaat over.

Althans, dat was vorig jaar zo. Bij deze workshop gebeurde het ook, alleen veel minder. Ik realiseer me dat dit exact zo ging toen ik begon met verhalen schrijven. In 2007 maakte ik een account aan bij Blogspot, ik schreef me suf maar publiceerde niets. ‘Stel je voor, dat mensen daar iets van vinden.’ Doodeng vond ik dat. Pas in 2016 durfde ik de stap te wagen, bedacht ik ‘Mies Perfect’ en kon ik mijn destructieve gedachten omzetten in iets positiefs en een soort ‘schijt’ aan wat iedereen misschien, eventueel wel/niet zou gaan vinden.

Het maakt niet uit wat ik denk. Het is slechts mijn mening, mijn blik op de realiteit, mijn waarheid.

Een vriendin, die ik enorm bewonder heeft een dikke universitaire studie afgerond en de meest waanzinnige toffe carrière die ik me maar kan voorstellen. Ze is tegelijkertijd vaak onzeker over haar kledingkeuze en wat mensen daarvan vinden.

Een vriend die ik enorm bewonder is directeur van een mega-bedrijf. Hij leidt alles in goede banen, is enorm stabiel in zijn emoties maar ik weet ook dat hij soms jaloers is op mijn enthousiasme, positieve energie en empathisch vermogen.

Iedereen heeft een talent, door daar op te focussen en het talent te gaan gebruiken kun je fouten maken en word je beter. Ik zeg dit hardop tegen mezelf, terwijl ik dit al jaren weet, omdat het nog steeds niet vanzelfsprekend is om het te doen. Voor mij dan, en blijkbaar voor meer mensen. Denk daar eens over na.

Wat is jouw talent? Durf jij het te gebruiken?

Het zou mij een hoop negatieve energie schelen als ik me meer zou richten op waar ik goed in ben en minder op wat wie dan ook er ergens, eventueel van zou kunnen vinden. Het is een levenslang proces en ik kom steeds een klein stapje dichterbij mezelf.

Aan het einde van de dag sta ik te zingen. Mijn rechterhand houdt de microfoon vast en mijn linkerhand de standaard. Ik durf erbij te bewegen met mijn heupen en tik het ritme met mijn linkervoet. Met weer een beetje meer zelfvertrouwen en voor het eerst echt met plezier.