Ik hou er niet van. Klaagblogs. Over paarse krokodillen, over het ergens niet mee eens zijn en dat aan de kaak stellen. Heel vermoeiend maar ik ga het toch doen. Want de rapen zijn gaar.
De crèche van Lina. De prachtige geweldige Bibelebontseberg, waar ook Julia en Anna hun baby en peutertijd op de groepen ‘brulapen’ en ‘pandaberen’ hebben doorgebracht. Met plezier gingen ze twee dagen per week naar de allerliefste leidsters van de hele wereld die geduldig hun luiers verschoonden, flesjes gaven en eindeloos met ze speelden.
Als andere ouders vroegen waar ze hun kroost onder zouden brengen kon ik alleen maar pluspunten bedenken. Flexibel in ruilen van dagen, een extra dagje, geen probleem. Het allerbeste argument om je kind juist hier zijn eerste jaren te parkeren als je zelf aan het werk bent is dat de mensen die er werken hun werk met heel veel plezier doen. En dat zie je, Julia, Anna en Lina hebben namelijk alledrie dezelfde liefdevolle leidsters gehad. Ik vind dat heel bijzonder en bijzonder fijn.
‘Maar Mies, je ging klagen!’
Oja.
Een paar jaar geleden was het ook al een keer ‘het’ onderwerp. Warme maaltijden tussen de middag. Destijds was er een enquete, de meerderheid van de werkende-Amsterdamse-geen-zin-of-tijd-om-te-koken ouders vond het een top-idee om hun kleine koters bij de dagopvang een diner voor te laten schotelen. Het flopte. Het was gedoe voor de leidsters die alle aparte bordjes moesten opwarmen en uitserveren. Het duurde lang, de kinderen aten weinig en kortom, pilot mislukt.
Gelukkig, dacht ik. Want van mij hoefde het sowieso niet. Wat een onzin. Warm, gezond, vers eten maak ik zelf wel. Pasta met broccoli, chili met of zonder carne, spinazietaart, ik draai er mijn hand niet voor om. Met gefronste wenkbrauwen las ik dan ook het mailtje wat middenin de zomervakantie in mijn mailbox zeilde. Je raad het al, opnieuw een pilot. Uit de enquete van 2016 bleek namelijk dat de meerderheid van de ouders..bladiebla. ‘Daar gaan we weer’, dacht ik.
Dus mopperde ik een reactie naar de directeur.
Beste heer XXXX
Dat is best een beetje schrikken voor ons. Een brief met een nogal rigoureuze wijziging in het voedingsbeleid zo midden in de vakantie Ik vind het lastig om voor te stellen dat zoveel mensen behoefte hebben aan een warme maaltijd voor hun kinderen. Wij hebben hier voor onze dochter Lina zeker geen wensen op dat gebied zoals ik in de enquête heb aangegeven. Hierbij wil dan ook laten weten dat Lina Witkamp graag gewoon haar boterham eet bij de Pandaberen. Wellicht ten overvloede. We zijn niet bereid om extra te betalen vanaf januari 2018.
Hartelijke groet, Bart en Michèle Witkamp
Er kwam heel lang geen reactie. Ik was het eigenlijk alweer een beetje vergeten. Ondertussen dacht ik, ‘ach, 3 juni 2017 gaat Lina naar de basisschool, wat zou ik me druk maken?’.
Afgelopen dinsdag startte de pilot. Soumaya deed verslag van het eetfeest. Ze hadden supergoed gegeten, de peuters. Het eetverzorgingsbedrijf had er ook over nagedacht. Een groot bord met allemaal hapjes waar de mini-mensjes konden pakken waar ze trek in hadden. Voor ieder een fijn biologisch verantwoord hapje.
Ik dacht: ‘het zal wel, die 1% tariefverhoging overleef ik vast.’ Tot ik vandaag alsnog een reactie van de directeur kreeg. Vol begrip, en sorry, dus fijn, maar de laatste alinea, daar moest ik toch even keihard om lachen en vervolgens werd ik er een beetje boos om. Zo op het gevoel van een ouder gaan zitten, dat jouw kind (MIJN kind in dit geval Lina!) gepest zou kunnen worden (interpretatie.. ik weet het) omdat ZIJ als ENIGE een boterham zou eten. Oei, oei, oei. Wat een manipulatie.
Beste familie Witkamp,
KCWA heeft een aantal maanden geleden een enquête gehouden onder de ouders. Uit dit onderzoek bleek dat een meerderheid van de ouders positief staat tegenover het aanbieden van warme maaltijden op het kinderdagverblijf. De ouderraad hebben wij meegenomen in onze besluitvorming. Zij vinden deze pilot ook een goed initiatief vanuit KCWA. Uit uw email begrijp ik dat u zich overvallen voelt door deze pilot. Dat was zeker niet de bedoeling. Het spijt me dat dit zo is over gekomen. Binnenkort hoop ik u te ontmoeten op een proeverij die wij samen met “Moekes maaltijd” gaan organiseren voor ouders. Graag praat ik dan samen met onze leverancier en u verder over onze beweegredenen en is er tevens de mogelijkheid om vragen en opmerkingen aan ons mee te geven. Het wordt lastig om Lina als enige geen warme maaltijd te geven. Aangezien het eetmoment een gezamenlijk ritueel is en kinderen naar elkaar kijken, is het lastig om Lena dit te onthouden. Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien; op welke pedagogische wijze wij dit het beste kunnen uitvoeren zodat Lena zich niet gepasseerd gaat voelen en niet mee mag mee eten met de andere kinderen. Willen jullie naar aanleiding van mijn schrijven graag een gesprek met mij dan ben ik daar uiteraard bereid toe.
Met vriendelijke groet,
Nee, ik ga er verder geen punt van maken. Met dit blog heb ik het van me af geschreven. Ik ga van de laatste maanden dat Lina op deze crèche zit genieten van de liefste leidsters van de wereld of ze nou brood eten of bloemkool.